Ψυχικές Διαταραχές

Σύντομος οδηγός σχετικά με την κατάθλιψη, το στρες, το άγχος και το φόβο.

Κατάθλιψη: Τι είναι και πώς την καταπολεμάω;

Τι είναι η κατάθλιψη;

Η κατάθλιψη αποτελεί μια διαταραχή της διάθεσης. Υπάρχουν και άλλες διαταραχές της διάθεσης, ωστόσο η διαταραχή στην οποία ο περισσότερος κόσμος αναφέρεται όταν χρησιμοποιεί την λέξη «κατάθλιψη» είναι η  Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή (ΜΚΔ).

Ποια είναι τα συμπτώματα της Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής;

Στην ΜΚΔ παρατηρούμε, για ένα διάστημα μεγαλύτερο των δυο εβδομάδων, μια αξιοσημείωτη πτώση στην διάθεση και απώλεια του ενδιαφέροντος για πράξεις και δραστηριότητες που παλαιοτέρα μας ήταν ευχάριστες και αγαπημένες. Τα κύρια συμπτώματα της ΜΚΔ είναι η απώλεια ή αύξηση του σωματικού βάρους, η αυπνία ή υπερυπνία, η απώλεια ενέργειας, η ψυχοκινητική διέγερση ή επιβράδυνση, τα αισθήματα αναξιότητας ή ενοχής, η διαταραχή στην σκέψη, την συγκέντρωση και την λήψη αποφάσεων και τέλος, σε πολύ ακραίες καταστάσεις, οι επαναλαμβανόμενες σκέψεις θανάτου ή ακόμα και ο αυτοκτονικός ιδεασμός.

Φυσικά, δεν χρειάζεται κανείς να πληροί όλα αυτά τα κριτήρια για να λάβει διάγνωση ΜΚΔ. Το σημαντικό στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία δεν είναι κατά πόσο πληρούμε ή όχι τα κριτήρια ώστε να είμαστε «επιβεβαιωμένοι καταθλιπτικοί» αλλά, από την στιγμή που υποφέρουμε μέσα μας, τι μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να επαναφέρουμε την λειτουργικότητα και τα επίπεδα ευτυχίας και ενδιαφέροντος στον επιθυμητό βαθμό.

Που οφείλεται η κατάθλιψη;

Η διερεύνηση ενός τόσο πολύπλοκου ψυχικού φαινομένου απαιτεί και πολύπλοκες απαντήσεις. Ωστόσο αν, για χάριν ευκολίας και δυισμού, χωρίσουμε τον άνθρωπο σε σώμα και νου θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε λιγάκι καλυτέρα την διαταραχή αυτή που μαστίζει πάνω από 200 εκατομμύρια συνανθρώπους μας παγκοσμίως κάθε έτος.

Έτσι, στο βιολογικό επίπεδο των ατόμων με κατάθλιψη παρατηρούμε μια μειωμένη συγκέντρωση ορισμένων νευροδιαβιβαστών που συνδέονται ακριβώς με την ρύθμιση της διάθεσης, όπως είναι η σεροτονίνη, η ντοπαμίνη και η νορεπινερφίνη.

Σε ψυχολογικό επίπεδο, τα άτομα με κατάθλιψη τείνουν να έχουν μια πιο απαισιόδοξη οπτική για τον εαυτό τους, τον κόσμο και το μέλλον. Διακατέχονται από αισθήματα αβοηθησίας, αναξιότητας και ανικανότητας. Οι σκέψεις τους είναι κυκλικές και ανακυκλωμένες και δεν φαίνεται να καταλήγουν κάπου («Έπρεπε να πάω έξω για ψώνια, αλλά δεν το έκανα γιατί είμαι ένα άχρηστο άτομο, και είμαι ένα άχρηστο άτομο ακριβώς γιατί δεν πήγα για τα ψώνια, όπως δεν πήγα ούτε να δώσω το μάθημα γιατί είμαι ένα άχρηστο άτομο» κτλ.). Πιστεύουν ότι τους αξίζει η κατάσταση στην οποία βρίσκονται γιατί βλέπουν τους εαυτούς τους ως εγγενώς «ανάξια, κακά και ελαττωματικά» άτομα που παίρνουν αυτό που τους αξίζει. Καταφεύγουν πιο εύκολα σε γνωστικά λάθη όπως η διχοτομική σκέψη, η υπεργενίκευση, η καταστροφολογία, τα αυθαίρετα συμπεράσματα, η απόρριψη του θετικού κτλ.

Το προεξέχον σχήμα που παρατηρούμε στους καταθλιπτικούς είναι το σχήμα της απώλειας, της ελαττωματικότητας και της ματαίωσης.

Φυσικά, η κατάθλιψη δεν είναι μόνο ατομική υπόθεση. Περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως η ποιότητα και μορφή των πρώιμων σχέσεων με τους σημαντικούς άλλους, το τραύμα (ειδικά στην παιδική ηλικία), κακοποιητικές στάσεις γονέων, πολλαπλοί στρεσογόνοι παράγοντες στο παρόν και παρελθόν, ιστορικό απώλειας/θανάτων και πολλοί άλλοι τέτοιοι παράγοντες δύνανται να συμβάλουν στην εκδήλωση καταθλιπτικής συμπτωματολογίας.

Οκ, από ό,τι φαίνεται έχω κατάθλιψη. Μπορώ να την καταπολεμήσω μόνος/-η μου;

Πάλι για λόγους ευκολίας θα χωρίσουμε την απάντηση σε δυο σκέλη. Σε αυτά που μπορείς να κανείς από μόνος/-η μου και σε αυτά που χρειάζεσαι βοήθεια και συνεργασία.

Μόνος/-η σου μπορείς να ρυθμίσεις τον ύπνο σου ώστε να κοιμάσαι και να ξυπνάς ώρες με τις οποίες είναι συντονισμένος ο κιρκαδιανός σου ρυθμός (αλλιώς, το βιολογικό σου ρολόι). Φρόντισε να είναι τουλάχιστον 7 ώρες.

Επιπλέον, βοηθάει υπερθετικά η προσθήκη της άθλησης στο εβδομαδιαίο σου πρόγραμμα, καθώς μέσα από αυτήν παράγονται χημικές ουσίες που βελτιώνουν την διάθεση (ενδορφίνες), χτίζεται η αυτοπεποίθηση, βελτιώνεται ο ύπνος, ενισχύεται η σωματική υγειά και πολλά ακόμα θετικά. Με 3 φορές την εβδομάδα από 30 λεπτά άσκησης της προτίμησης σου έχεις χτίσει ένα πολύ ισχυρό οπλοστάσιο για την καταπολέμηση της κατάθλιψης.

Σημαντική είναι φυσικά και η διατροφή. Μια διατροφή υψηλή σε πρωτεΐνες, φυτικές ίνες και ομεγα-3 λιπαρά και χαμηλή σε επεξεργασμένες τροφές, ζάχαρη, αλκοόλ και κορεσμένα λιπαρά θα σε βοηθήσει στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού, στην ταχύτερη και αποδοτικότερη λειτουργεία του εγκεφάλου και στην συνολικότερη ευεξία. Προσπάθησε να προσθέσεις 3 λίτρα νερό την ημέρα.

Τέλος, στην αποτελεσματικότερη καταπολέμηση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης βοηθάει η διαχείριση των επιπέδων του στρες σου (μέσω ασκήσεων χαλάρωσης όπως η διαφραγματική αναπνοή ή ο διαλογισμός), η συνεχής επαφή με το ευρύτερο κοινωνικό σου δίκτυο και η ενασχόληση με δραστηριότητες και χόμπι, πηγαίνοντας κόντρα στην περιορισμένη διάθεση και ενδιαφέρον σου για αυτά.

Ωστόσο δεν είμαστε υπερ-ήρωες. Και η κατάθλιψη μπορεί μερικές φορές να έχει τοποθετήσει ρίζες τόσο ισχυρές και βαθιές και τα συμπτώματα της να είναι τόσο επίπονα και καταστροφικά που να μοιάζει με υπερ-εχθρό (supervillain). Δεν υπάρχει καμία ντροπή στο να στραφείς σε βοήθεια αυτές τις δύσκολες στιγμές. Ακόμα και οι πιο δυνατοί υπερ-ήρωες, όταν ο εχθρός φαίνεται να έχει πάρει το πρώτο χέρι και η κατάσταση μοιάζει τραγική, στρέφονται προς το μέρος των εμπίστων βοηθών τους (βλέπε Μπάτμαν, Σέρλοκ Χολμς, Φρόντο Μπάγγινς κτλ).

Πως μπορεί να με βοηθήσει η ψυχοθεραπεία με την κατάθλιψη;

Αρχικά, η σχέση εμπιστοσύνης που χτίζεται με τον θεραπευτή λειτουργεί καταπραϋντικά πάνω στα συμπτώματα της απαισιοδοξίας, της απελπισίας και της ανηδονίας. Ο θεραπευτής ακούει αλλά και κατανοεί το πρόβλημα, είναι με το μέρος του θεραπευόμενου και τον στηρίζει στις προσπάθειες που κάνει να αποτινάξει το βάρος της κατάθλιψης από πάνω του. Προσφέρει συναισθηματική υποστήριξη και επικύρωση μαζί με μια διαφορετική, αντικειμενική οπτική πάνω στα πράγματα, που βοηθάει τον καταθλιπτικό που μέχρι τώρα τα βλέπει όλα μέσω ενός αρνητικού και άνευ νοήματος φίλτρου. Το θεραπευτικό πλαίσιο είναι ειδικά διαμορφωμένο να παρέχει ένα ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον για διερεύνηση σκέψεων, συναισθημάτων και εμπειριών σχετικών με την κατάθλιψη και τον ψυχικό πόνο.

Επιπλέον, στα πλαίσια της θεραπείας ο θεραπευτής διαθέτει στη διάθεσή του μια πληθώρα γνωστικών και συμπεριφορών τεχνικών, ειδικά σχεδιασμένων για την μείωση της κατάθλιψης και την αύξηση της ευχαρίστησης και αυτοαποτελεσματικότητας. Ιδιαίτερα αποτελεσματικά είναι στην περίπτωση της κατάθλιψης τα Ημερολόγια Δυσλειτουργικών Σκέψεων, η γνωστική αναδόμηση, ο προγραμματισμός δραστηριοτήτων, η οργάνωση του χρόνου, η θέσπιση μιας υγειούς ρουτίνας και η συμπεριφορική ενεργοποίηση. Ακόμα, με την βοήθεια του θεραπευτή είναι δυνατόν να τεθούν πιο ρεαλιστικοί, συμπεριφορικά μετρήσιμοι στόχοι με ταυτόχρονη παρακολούθηση της προόδου, τροποποίηση σε περίπτωση αποτυχίας και επικύρωση και αναγνώριση των επιτευγμάτων και επιτυχιών.

Χτίζοντας έναν ασφαλή δεσμό βασισμένο στην αμοιβαία αποδοχή και κατανόηση, θεραπευόμενος και θεραπευτής μπορούν να αξιοποιήσουν συνεργατικά μια πληθώρα στρατηγικών και θεραπευτικών εργαλείων ώστε να πορευτούν προς την αποτελεσματική καταπολέμηση της κατάθλιψης και την βελτίωση των επίπεδων προσωπικής ευτυχίας, νοήματος και ικανοποίησης. Κανένα άτομο δεν αξίζει να υποφέρει υπό την σκιά της κατάθλιψης, από την στιγμή που υπάρχουν λύσεις, υποστήριξη και ελπίδα.

Στρες, Άγχος και Φόβος: Σε τι μοιάζουν, σε τι διαφέρουν και πώς τα καταπολεμάω;

Σε τι μοιάζουν και σε τι διαφέρουν

Το στρες είναι μια φυσιολογική διαδικασία του οργανισμού που πραγματοποιείται ως απόκριση σε μια αντιλαμβανομένη απειλή, πρόκληση ή απαίτηση η οποία πιστεύουμε ότι υπερβαίνει την ικανότητά μας να την διαχειριστούμε αποτελεσματικά και να ανταπεξέλθουμε. Συνοδεύεται από έναν καταρράκτη φυσιολογικών, συναισθηματικών και συμπεριφορικών αντιδράσεων που ως στόχο έχουν να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε αυτήν την αντιληπτή απειλή ή κίνδυνο που μας έχει παρουσιαστεί. Πρόκειται για μια ευρύτερη έννοια που περιλαμβάνει την ανταπόκριση του σώματος σε οποιαδήποτε απειλή, κίνδυνο, απαίτηση ή πίεση, είτε αυτές είναι πραγματικές είτε φανταστικές (π.χ. στρες για την εργασία, τον γάμο, τα έξοδα του σπιτιού κτλ.).

Από την άλλη, ο φόβος είναι μια συναισθηματική απόκριση που προκύπτει ως απάντηση σε μία εξωτερική, πραγματική απειλή που είναι συνειδητά αντιληπτή. Είναι ένας έμφυτος μηχανισμός επιβίωσης που ενεργοποιεί την απόκριση πάλης ή φυγής του σώματός μας (συμπαθητικό νευρικό σύστημα) μέσω της έκκρισης ορμονών όπως η αδρεναλίνη και η κορτιζόλη, οδηγώντας σε αυξημένο καρδιακό ρυθμό, αυξημένη αρτηριακή πίεση, αυξημένη εγρήγορση και άλλες σωματικές αλλαγές που στοχεύουν στην ταχύτατη προετοιμασία του οργανισμού να αντιμετωπίσει ή να αποφύγει τον άμεσο κίνδυνο. Ο φόβος είναι συνήθως μια βραχύβια απάντηση σε ένα συγκεκριμένο ερέθισμα ή κατάσταση και έτσι, μόλις η απειλή μειωθεί ή εξαλειφθεί, η απόκριση του φόβου υποχωρεί (πχ. φόβος σε περίπτωση επίθεσης από κάποιο ζώο, σε περίπτωση παρολίγον σύγκρουσης με αυτοκίνητο κτλ.).

Τέλος, το άγχος χαρακτηρίζεται από μια επίμονη και υπερβολική ανησυχία για μελλοντικά γεγονότα, καταστάσεις ή σενάρια. Σε αντίθεση με τον φόβο, ο οποίος είναι μια απάντηση σε μια άμεση απειλή, στο άγχος μας διακατέχει μια προσμονή και ένας ακαθόριστος φόβος για πιθανές απειλές ή αρνητικές μελλοντικές εκβάσεις. Ακόμα, ενώ ο φόβος και το στρες συχνά πυροδοτούνται από συγκεκριμένα ερεθίσματα ή στρεσογόνους παράγοντες, το άγχος μπορεί να προκύψει απουσία μιας αναγνωρίσιμης απειλής ή εν αναμονή μελλοντικών στρεσογόνων παραγόντων (πχ. άγχος για το επαγγελματικό μου μέλλον, για την υγειά μου κτλ.). Πολύ συχνά συνοδεύεται από σωματικά συμπτώματα όπως ταχυκαρδία, μυϊκή ένταση, εφίδρωση και στομαχική δυσφορία.

Αν θα θέλαμε να κάνουμε μια γρήγορη συνοπτική ανάλυση πάνω στα τρία αυτά φαινόμενα, θα λέγαμε ότι το στρες είναι περισσότερο μια φυσιολογική/σωματική απόκριση σε πραγματικές ή αντιληπτές απειλές ή πιέσεις της ζωής, ο φόβος είναι μια συναισθηματική απόκριση μπροστά στην πραγματική/άμεση απειλή και το άγχος μια γνωστική διαδικασία που χαρακτηρίζεται από επίμονη ανησυχία για μελλοντικές, μη υπαρκτές (ακόμα) απειλές ή σενάρια.

Ποια είναι τα συμπτώματα του στρες;

Ενώ το στρες, ο φόβος και το άγχος μοιράζονται κάποιες ομοιότητες στις φυσιολογικές και ψυχολογικές τους αποκρίσεις, κάθε εμπειρία έχει τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά και αποχρώσεις. Τα κυριά συμπτώματα του στρες προέρχονται από την ενεργοποίηση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, που είναι μέρος του αυτονόμου νευρικού συστήματος και που ευθύνεται για τον μηχανισμό πάλης ή φυγής. Ας εξετάσουμε με ποιους τρόπους εκδηλώνονται τα συμπτώματα αυτά στους τέσσερις άξονες της ψυχολογικής εμπειρίας.

Σωματικά συμπτώματα:

  • πονοκέφαλοι ή ημικρανίες
  • μυϊκή ένταση
  • πόνος στο στήθος ή στον αυχένα
  • κούραση ή εξάντληση
  • πεπτικά προβλήματα
  • διαταραγμένος ύπνος
  • αυξημένος καρδιακός ρυθμός
  • εφίδρωση
  • ρηχή αναπνοή ή υπεραερισμός
  • κοκκίνισμα προσώπου
  • ζαλάδες ή ναυτία
  • δερματικές ενοχλήσεις
  • μειωμένη σεξουαλική διάθεση

Συναισθηματικά συμπτώματα:

  • ανήσυχη διάθεση
  • ευερεθιστότητα
  • νευρικότητα
  • στεναχώρια ή κατάθλιψη
  • συναισθηματική φόρτιση/κατακυρίευση
  • απογοήτευση
  • σύγχυση
  • μειωμένη αυτοπεποίθηση
  • δυσκολία χαλάρωσης

Γνωστικά συμπτώματα:

  • ανήσυχες σκέψεις
  • δημιουργία αλυσιδωτών καταστροφικών σεναρίων
  • υπερεκτίμηση του κίνδυνου
  • αρνητικές/απαισιόδοξες σκέψεις
  • υποτίμηση ατομικών ικανοτήτων και εξωτερικής βοήθειας
  • σκέψεις που «τρέχουν»
  • δυσκολία στην συγκέντρωση
  • αίσθημα ότι το μυαλό «αδειάζει»
  • προβλήματα μνήμης και λήθη
  • δυσκολία λήψης αποφάσεων
  • θολούρα, νοητική «ομίχλη» (mental fog)

Συμπεριφορικά συμπτώματα:

  • αποφυγή στρεσογόνου ερεθίσματος
  • κατανάλωση αλκοόλ και ναρκωτικών (νόμιμων ή παράνομων) ουσιών
  • υπερβολικά υψηλή ή μειωμένη όρεξη για φαγητό
  • κοινωνική απόσυρση
  • αναβλητικότητα και αποφυγή ευθυνών
  • δυσκολία στη διαχείριση του χρόνου ή στην οργάνωση
  • παρορμητική συμπεριφορά
  • δυσκολία στην επικοινωνία ή στην έκφραση σκέψεων και συναισθημάτων

Ποιες είναι η Αγχώδεις Διαταραχές;

Ο ορός Αγχώδεις Διαταραχές χρησιμοποιείται από το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM 5) για να περιλάβει εκείνες τις ψυχικές διαταραχές που μοιράζονται χαρακτηριστικά υπερβολικού φόβου, άγχους και αντίστοιχων διαταραχών συμπεριφοράς.

Ακολουθούν οι 5 πιο κοινές:

Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή (ΓΑΔ)

Όταν σκεφτόμαστε αγχώδεις διαταραχές, τις πιο πολλές φορές σκεφτόμαστε Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή και αυτό γιατί η ΓΑΔ χαρακτηρίζεται από επίμονη και υπερβολική ανησυχία για μια πληθώρα πτυχών της ζωής, όπως η εργασία, η υγεία, τα οικονομικά ή οι σχέσεις. Τα άτομα με ΓΑΔ συχνά δυσκολεύονται να ελέγξουν την ανησυχία τους και αυτό ενδέχεται να επηρεάσει σημαντικά την καθημερινή τους λειτουργικότητα. Στην ΓΑΔ θα δούμε συχνά συμπτώματα όπως αίσθημα ανησυχίας και ταραχής, κόπωση, δυσκολία συγκέντρωσης, ευερεθιστότητα, μυϊκή ένταση και διαταραχή του ύπνου.

Διαταραχή Πανικού

Άτομα με Διαταραχή Πανικού ταλαιπωρούνται από συχνές και ξαφνικές κρίσεις πανικού. Κρίση πανικού ονομάζουμε την απότομη εκδήλωση έντονου φόβου ή έντονης ενόχλησης, που κορυφώνεται μέσα σε λίγα λεπτά και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τέσσερα (ή περισσότερα) από τα ακόλουθα συμπτώματα κάνουν την εμφάνισή τους: ταχυπαλμίες,  εφίδρωση, τρέμουλο, αίσθηση δύσπνοιας ή πνιγμού, πόνος ή δυσφορία στο στήθος, ναυτία ή κοιλιακή δυσφορία, αίσθημα ζάλης, αστάθειας, ή λιποθυμίας, ρίγος ή αίσθηση θερμότητας,  παραισθησία (μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα), αποπραγματοποίηση (αίσθημα αποκοπής από την πραγματικότητα) ή αποπροσωποποίηση (αίσθημα αποσύνδεσης από τον εαυτό), φόβος ότι θα χάσει κανείς τον έλεγχο ή θα «τρελαθεί» και τέλος φόβος ότι θα πεθάνει. Πάρα το δυσάρεστο της όλης εμπειρίας και παρόλο που κανείς νιώθει και πιστεύει όντως ότι παθαίνει καρδιακή προσβολή ή πεθαίνει, η πραγματικότητα είναι ότι οι κρίσεις πανικού είναι ακίνδυνες για την σωματική μας υγειά. Για να διαγνωστεί κανείς με διαταραχή Πανικού πρέπει να δοκιμάζεται από πολλαπλές τέτοιες κρίσεις για παραπάνω από έναν μήνα.

Αγοραφοβία

Η Αγοραφοβία περιλαμβάνει έντονο φόβο ή/και αποφυγή καταστάσεων ή χώρων όπου η διαφυγή μπορεί να είναι δύσκολη ή να μην υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια σε περίπτωση κρίσης πανικού ή άλλων συμπτωμάτων άγχους. Είναι σύνηθες για τα άτομα με Αγοραφοβία να αποφεύγουν πολυσύχναστους χώρους, μέσα μαζικής μεταφοράς, παραμονή σε ουρές, ανοιχτούς χώρους ή καταστάσεις όπου αισθάνονται παγιδευμένοι ή ανίκανοι να ξεφύγουν. Τα άτομα για να προστατευτούν από τον έντονο φόβο και το άγχος αποφεύγουν να βγαίνουν από το σπίτι τους, ή αν βγουν, συνήθως το κάνουν με τη συνοδεία κάποιου έμπιστου προσώπου τους.

Ειδικές Φοβίες

Φοβία ονομάζουμε τον παράλογο και υπερβολικό φόβο για συγκεκριμένα αντικείμενα, καταστάσεις ή δραστηριότητες. Τα άτομα γνωρίζουν ότι δεν κινδυνεύουν ρεαλιστικά ή άμεσα από το φοβικό αντικείμενο, ωστόσο τα επίπεδα του φόβου τους για αυτό δεν περιορίζονται. Οι Ειδικές Φοβίες χωρίζονται σε 5 κατηγορίες που περιλαμβάνουν τον φόβο για τα ζώα (πχ. αραχνοφοβία, κυνοφοβία), τον φόβο για το φυσικό περιβάλλον (πχ. υψοφοβία, υδροφοβία), τον φόβο σχετικό με αίμα-ένεση-τραύμα, τον φόβο για συγκεκριμένες καταστάσεις (πετοφοβία, κλειστοφοβία) και την κατηγορία άλλου τύπου (εμετοφοβία, φοβία για τους κλόουν). Αυτές οι φοβίες μπορούν να οδηγήσουν τα άτομα σε συμπεριφορές αποφυγής και σημαντική δυσφορία όταν βρίσκονται αντιμέτωπα με το φοβικό ερέθισμα.

Διαταραχή Κοινωνικού Άγχους (αλλιώς, Κοινωνική Φοβία)

Στην Διαταραχή Κοινωνικού Άγχους παρατηρούμε έναν έντονο φόβο ή άγχος για μια η περισσότερες κοινωνικές περιστάσεις στις οποίες το άτομο εκτίθεται σε ενδεχόμενη κριτική ή έλεγχο από άλλους. Το άτομο φοβάται ότι θα ενεργήσει με τρόπο ή θα παρουσιάσει έκδηλα συμπτώματα άγχους που θα οδηγήσουν σε αρνητική αξιολόγηση και κριτική από τους άλλους. Συχνά αισθάνεται έντονο άγχος όταν συναναστρέφεται κοινωνικά με άλλους, όταν έχει να πραγματοποιήσει μια δημόσια ομιλία ή έργο ή όταν βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Διαταραχή Κοινωνικού Άγχους πρόκειται στην ουσία για μια Ειδική Φοβία επί των κοινωνικών περιστάσεων, εξού και ο ορός Κοινωνική Φοβία.

Ταλαιπωρούμαι από έντονο άγχος. Τι μπορώ να κάνω για αυτό από μονός/-η μου;

Η διαχείριση των επίπεδων του άγχους και της ανησυχίας είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ψυχικης μας υγείας. Για αρχή, μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου να μειώσει τα επίπεδα του άγχους ακολουθώντας τις συμβουλές που ισχύουν και για την μείωση των επίπεδων της κατάθλιψης και αυτό γιατί άγχος και κατάθλιψη μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία σε βιολογικό, γνωστικό και συμπεριφορικό επίπεδο, αφού σχετίζονται με υψηλά επίπεδα νευρωτισμού. Τις συμβουλές θα τις βρεις εδώ.

Επιπλέον, στην περίπτωση επίμονου και εντόνου στρες ή άγχους βοηθάνε οι ασκήσεις περιορισμού και διαχείρισης του στρες. Δεν υπάρχει κάποια πιο αποτελεσματική από τις άλλες, αλλά υπάρχουν κάποιες που είναι πιο αποτελεσματικές για την δική σου μοναδική περίπτωση. Ενδεικτικά αναφέρονται ορισμένες επιστημονικά τεκμηριωμένες τεχνικές: διαφραγματική αναπνοή, προοδευτική μυϊκή χαλάρωση, ενσυνειδητότητα/διαλογισμός, γιόγκα, απόσπαση προσοχής, νοερή απεικόνιση, γείωση στο παρόν, ή ακόμα και διάβασμα ενός βιβλίου, ζεστό τσάι κτλ.

Φυσικά, όταν θέλουμε να μειώσουμε το άγχος μας και να βελτιώσουμε τα επίπεδα χαλάρωσης, βγάζει νόημα να αποφεύγουμε διεγερτικές ουσίες όπως ο καφές και ορισμένες ναρκωτικές ουσίες.

Πώς μπορεί να με βοηθήσει η ψυχοθεραπεία με το άγχος;

Η ψυχοθεραπεία παρέχει ένα ασφαλές και υποστηρικτικό πλαίσιο που δρα ανακουφιστικά στον άνθρωπο που υποφέρει από αγχώδεις διαταραχές ή πολύ έντονο άγχος. Πέραν όμως την θεραπευτικής συμμαχίας και γνήσιας αποδοχής, ένας θεραπευτής μπορεί να προσαρμόσει τη θεραπεία στις συγκεκριμένες ανάγκες και προτιμήσεις σου, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως η σοβαρότητα των συμπτωμάτων, οι στόχοι και τυχόν υποκείμενοι παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση και διατήρηση του άγχους σου.

Ακόμα, ένας θεραπευτής με εξειδίκευση στη Γνωστική Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμος στην καταπολέμηση των συμπτωμάτων του άγχους σου και αυτό γιατί διαθέτει στη διάθεση του μια πληθώρα γνωστικών και συμπεριφορικών πρωτοκόλλων, ειδικά σχεδιασμένων για αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Κάποια από τα πιο αποτελεσματικά είναι η ψυχοεκπαίδευση πάνω στην φύση του άγχους και της εκάστοτε αγχώδους διαταραχής, η εκμάθηση τεχνικών χαλάρωσης, η εξάσκηση σε δεξιότητες διαχείρισης στρες, η εκπαίδευση στην διεκδικητική συμπεριφορά, η συστηματική απευαισθητοποίηση, η εξάσκηση στο worry time (ώρα ανησυχίας), η γνωστική αναδόμηση, η επίλυση προβλημάτων, η βελτίωση της αυτοπεποίθησης και αυτοεικόνας του ατόμου και πολλά άλλα.

Τέλος, μέσα στα πλαίσια της Γνωστικής Συμπεριφορικής Ψυχοθεραπείας θα εκπαιδευτείς και θα προπονηθείς στην τεχνική της έκθεσης. Η έκθεση είναι με απλά λόγια η επαφή με το φοβογόνο ερέθισμα και μπορεί να γίνει κατακλυσμιαία, σταδιακά ή στην φαντασία. Ο θεραπευτής θα σε καθοδηγήσει μέσα από ασκήσεις έκθεσης με ασφαλή και ενθαρρυντικό τρόπο, παρέχοντας υποστήριξη και βοήθεια στην αντιμετώπιση των φοβογόνων καταστάσεων και των πυροδοτητών του άγχους/φόβου, με σκοπό το χτίσιμο της ανοχής στο άγχος χωρίς αποφυγές.

Έχοντας σχηματίσει έναν ασφαλή, υποστηρικτικό δεσμό, θεραπευόμενος και θεραπευτής μπορούν να αξιοποιήσουν συνεργατικά μια πληθώρα στρατηγικών και θεραπευτικών εργαλείων που στοχεύουν προς την αποτελεσματική καταπολέμηση του εντόνου άγχους και των συμπτωμάτων του, βελτιώνοντας δραστικά τα επίπεδα χαλάρωσης, ευεξίας και ψυχικης ηρεμίας. Από την στιγμή που υπάρχουν πολλαπλοί, επιστημονικά εμπεριστατωμένοι,  αποτελεσματικοί τρόποι στην καταπολέμηση του εντόνου άγχους, δεν υπάρχει ούτε ένας ικανός λόγος να συνεχίσεις να υποφέρεις από αυτό μόνος σου.

Κάνε το πρώτο βήμα!

Μη διστάσεις να επικοινωνήσεις. Είμαι στη διάθεση σου για οποιαδήποτε απορία.